Statystyki mówią, że wiele osób z niecierpliwością czeka na piątkowe popołudnia. Tak jest i w naszym przypadku, również mamy za sobą całotygodniowe zmagania w szkole, większe i mniejsze powody do dumy, bądź żalu. Ale mamy też coś, na co warto czekać. Puszczona przez nas iskierka przyjaźni już nie tylko się tli, lecz jarzy ciepłym światłem. Kolejny raz uścisnęliśmy dłonie i zanuciliśmy słowa piosenki: „Przyjaciel wie, co to śmiech do łez […] i choćby miał całe złoto gwiazd, bez niego dni w końcu stracą blask […]”.
Jako że nastał czas karnawałowych balów, zaprosiliśmy wróżki, księżniczki, górali i wszelkie inne postacie, gotowe posłuchać historii karnawału w Polsce i w Rosji. Wszystkich urzekły opowieści o tradycjach związanych z Maslenicą (Масленица), czyli prawosławnymi ostatkami oraz o „maslenicowym miasteczku” (масленичный городок), w którym ubrani w ludowe stroje sprzedawcy pieką i sprzedają bliny- rodzaj naleśników, nierozerwalnie związanych ze świętem. Były quizy, zabawy ćwiczące pamięć, słuch i koncentrację. Wspólnie uczyliśmy się rosyjskich słówek, poznawaliśmy alfabet naszych wschodnich sąsiadów, nawet pokusiliśmy się o zapisanie swoich imion. Rosyjskie literki nie były łatwe, ale połączone siły dały całkiem zadowalające rezultaty. Dużym zainteresowaniem cieszyły się fotografie zabytków architektury rosyjskiej. Oklaskami została nagrodzona inscenizacja rosyjskiej bajki o przyjaźni Kogucika, Kota i Drozda, pt.: „O Koguciku - Złotym Grzebyku”. Nie brakło informacji o staropolskich zapustach, organizowanych kuligach i maskaradach. Ażeby uczynić zadość tradycji, która mówi o tym, iż dawniej w tym okresie spożywano dużo tłustych dań, i my dzięki uprzejmości i kulinarnemu talentowi babci jednej z uczestniczek projektu, oblizywaliśmy palce po smakowitych pączkach. To prawdziwe delicje!
Na koniec zanuciliśmy słowa radzieckiej piosenki „Zawsze niech będzie słońce” („Пусть всегда будет солнце”), jednej z nielicznych pieśni nadal popularnych w Rosji, uważanej za jeden z symboli pokoju i przyjaźni. Dowiedzieliśmy się, że piosenki tej prawdopodobnie uczyli się nasi dziadkowie i rodzice. Myślimy, że warto to sprawdzić.
Cieszymy się, że mróz nie wystraszył naszych małych przyjaciół i nie szczypał na tyle mocno, ażeby poddać się przygotowanym zmaganiom. Dziękujemy Mikołajowi Kuznowiczowi za uwiecznienie naszego spotkania na zdjęciach. Szczególne podziękowania kierujemy pod adresem Pani D. Berthold z Miejskiej Biblioteki Publicznej w Kleczewie – naszej dobrej wróżki, która wyczarowuje dla nas najwspanialszą atmosferę.

Uczestnicy projektu „Akademia Przyjaźni” oraz SK Rosja- Ukraina
z opiekunami A. Kaczmarek i A. Lorenc- Jelonek,
Gimnazjum im. Noblistów Polskich w Kleczewie