W życiu każdego człowieka są chwile niezwykłe, które na stałe zapisują się w jego pamięci. Takim doniosłym wydarzeniem dla dzieci, rodziców, grona pedagogicznego, pracowników oraz wielu absolwentów Szkoły Podstawowej w Koziegłowach, stało się oficjalne przyjęcie przez szkołę imienia Józefa Jóźwiaka, jej nauczyciela i kierownika.

 Ta długo oczekiwana uroczystość miała miejsce 19 czerwca 2007 roku.  W to wtorkowe przedpołudnie o godzinie 10.00 w kościele parafialnym p.w. św. Jakuba   w Dobrosołowie, sprawowana tam Msza Święta zgromadziła całą społeczność Szkoły Podstawowej w Koziegłowach i rozpoczęła wspólne świętowanie. Obecni byli uczniowie, rodzice, grono pedagogiczne i zaproszeni goście. Po Mszy Świętej wszyscy udali się do budynku szkoły w Koziegłowach, gdzie kontynuowano to, niewątpliwie, historyczne dla szkoły wydarzenie.

Gdy zajęto miejsca na widowni, na scenie pojawiła się p. Małgorzata Sawicka, nauczycielka S.P. w Koziegłowach, występująca w tym dniu w roli konferansjera.  Po wprowadzeniu pocztów sztandarowych odegrano Hymn Państwowy i rozpoczęła się zasadnicza część programu.

Po serdecznym, pełnym szacunku powitaniu obecnych przez Dyrektora Szkoły Podstawowej w Koziegłowach – p. Hannę Szczekocką, przedstawiono historię szkoły. Dokonała tego p. Henryka Socha, emerytowana nauczycielka a zarazem absolwentka szkoły w Koziegłowach. Następnie pani dyrektor przybliżyła zebranym postać patrona szkoły  p. Józefa Jóźwiaka, po czym p. Maciej Trzewiczyński - Przewodniczący Rady Miasta Kleczewa, odczytał przyjętą jednomyślnie uchwałę rady o nadaniu szkole imienia Józefa Jóźwiaka. Akt został uroczyście wręczony p. dyrektor Szczekockiej, która przekazała go na ręce przedstawicieli Samorządu Uczniowskiego. Po wręczeniu aktu nadania p. dyrektor Szczekocka poprosiła o przejście do holu szkolnego, gdzie nastąpiło uroczyste przecięcie wstęgi, odsłonięcie i poświęcenie tablicy upamiętniającej Imię Józefa Jóźwiaka. W ceremonii tej uczestniczyli między innymi:

p. Krzysztof Majcher, przedstawiciel Wielkopolskiego Kuratora Oświaty Kierownik Wydziału Zamiejscowego w Koninie, p. Hanna Szczekocka, Dyrektor S.P. w Koziegłowach, Proboszcz Parafii Dobrosołowo, ksiądz Franciszek Smolarski. Nie mogło tu oczywiście zabraknąć rodziny pana Jóźwiaka, fundatorów tablicy pamiątkowej; w imieniu rodziny wstęgę przecinała najstarsza córka p. Barbara Itman

Po odsłonięciu tablicy nastąpiły dalsze przemówienia, życzenia, gratulacje, wręczanie kwiatów, upominków, podziękowania. Uroczystość  zaszczycili swymi wystąpieniami między innymi: Burmistrz Miasta i Gminy Kleczew p. Marek Wesołowski, przedstawiciel Wielkopolskiego Kuratora Oświaty Kierownik Wydziału Zamiejscowego w Koninie p. Krzysztof Majcher, Wicewojewoda Wielkopolski p. Paweł Rożyński, były dyrektor Szkoły Podstawowej w Kleczewie p Alfred Kocięcki, syn Patrona p. Andrzej Jóźwiak, Przewodnicząca Rady Rodziców p. Marzena Kujawa. Prezes Zarządu Banku Spółdzielczego w Słupcy p. Lidia Dobersztyn, Radna Powiatu p. Elżbieta Raźna, Dyrektor Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Kleczewie p. Maria Walczyńska, Prezes Zarządu oddziału ZNP w Kleczewie p. Maria Dobska, Dyrektor Towarzystwa Ubezpieczeń S.A. UNIQA w Koninie p. Kazimierz Wiktorski, Prezes Towarzystwa Rozwoju Ziemi p. Michał Koźlicki a w imieniu dyrektorów szkół gminy Kleczew przemawiał dyrektor Szkoły Podstawowej im. Juliana Tuwima w Złotkowie p. Wojciech Putz.

W tym właśnie życzliwym klimacie, wszyscy zostali zaproszeni do obejrzenia części artystycznej w wykonaniu uczniów szkoły a także absolwentów p. Jóźwiaka. „Prawda z legendą tworzą historię, trudno odróżnić jedna od drugiej, ale w pamięci pozostał człowiek, który nie myślał tylko o sobie i tym na ludzką pamięć zasłużył”- tymi słowami rozpoczęła się część artystyczna. Dużym zaskoczeniem było pojawienie się na scenie byłych absolwentów: p. Henryki Socha, p. Krystyny Matuszak i p. Stanisława Medyńskiego, którzy wspominali swoje szkolne lata i osobę zacnego nauczyciela. Dziękują za zdobytą wiedzę, oddali cześć swojemu mistrzowi. Patrycja Przybył piosenką” Tu jest Twoje miejsce” dopełniła słowa wdzięczności występujących absolwentów. Głowna rolę na scenie odegrała uczennica klasy VI Emilia Jagodzińska wcielając się w postać Józefa Jóźwiaka. Występy zakończyły: Agata Musiał-uczennica klasy V i Kamila Michalak- absolwentka tej szkoły piosenką „Pięknie żyć”.

Słowno-muzyczny montaż po hasłem-Są takie chwile które trwają wiecznie oddał jedynie zarys charakteru człowieka i nauczyciela. Jednak pozwolił dostrzec, że do p. Józefa Jóźwiaka można odnieść

 Po zakończeniu części oficjalnej goście zwiedzali szkołę, a mogli tu zobaczyć: wystawę portretów pt.: Pan Jóźwiak w oczach dzieci, drzewo genealogiczne rodziny Jóźwiaków, rozmaite pamiątki związane z życiem patrona, fotoreportaże z życia szkoły. Wielkim powodzeniem cieszyły się też, odświętnie udekorowane tego dnia, sale lekcyjne, które ożywiły wspomnienia licznie przybyłych absolwentów. Ochoczo wpisywano się również do księgi pamiątkowej.

Obserwując tak entuzjastyczny nastrój spotkania, pani dyrektor z radością zaprosiła gości na okolicznościowy poczęstunek, by biesiadując mogli dalej wspominać i cieszyć się wzajemną obecnością. Zaś o wspaniałe warunki ku temu zadbała p. Jadwiga Medyńska, przewodnicząca KGW w Jabłonce, która wraz z mamami uczniów szkoły, przygotowała mnóstwo smacznych potraw i świetne przyjęcie. Spotkanie zdawało się nie wyczerpywać tematów do refleksji i rozmów.

      Z myślą o tym właśnie dniu podejmowane były przez ostatni rok szkolny działania, zmierzające do sfinalizowania prac dotyczących nadania szkole imienia Józefa Jóźwiaka. Ten dzień rzeczywiście może zapoczątkować wspólnotę. Wspólnotę dobrej woli  i pokoju , jak modlił się w intencji szkolnej społeczności ksiądz Franciszek.

Dlatego też warto w tym miejscu poświęcić chwilę i przedstawić, jak społeczność szkoły w Koziegłowach dojrzewała do jednej z najistotniejszych decyzji w życiu każdej szkoły.

Tego rodzaju decyzje nasuwają wiele pytań, ale każdy musi samodzielnie szukać ścieżek życia. Zaczynaliśmy więc jedynie ze świadomością, że ważne jest, aby mieć przewodnika, nauczyciela, wzór, autorytet, kogoś, z kim można się identyfikować, czerpać to, co najcenniejsze.

Dlatego 15 września 2003 roku Rada Pedagogiczna podjęła uchwałę o podjęciu prac nad wyborem patrona naszej szkoły. W związku z tym został powołany zespół, który rozpoczął procedurę realizacji tego przedsięwzięcia

 W pierwszej kolejności zajęliśmy się wytypowaniem kandydatur na patrona. Wówczas pojawiło się już pytanie, czy winien to być ktoś powszechnie znany, czy może blisko związany życiem i pracą z miejscem, w którym funkcjonuje szkoła.

 Swoje propozycje przedstawili uczniowie, rodzice i nauczyciele. Wśród dziesięciu pretendentów do tytułu znaleźli się między innymi: Jan Brzechwa, Jan Paweł II, Józef Jóźwiak, Kopalnia Węgla Brunatnego, Mikołaj Kopernik, Jan Matejko, Małgorzata Musierowicz, Polscy Lekkoatleci, Henryk Sienkiewicz, ks. Jan Twardowski.

Na początkowym etapie prac starano się przybliżyć uczniom podanych kandydatów, prezentując ich sylwetki na gazetce szkolnej oraz podczas lekcji wychowawczych, lekcji języka polskiego i historii. Po zakończeniu prezentacji przeprowadzone były ankiety wśród uczniów, rodziców i nauczycieli w celu wyłonienia trzech kandydatur z największą liczbą głosów. Zostali nimi: Jan Brzechwa, Kopalnia Węgla Brunatnego Konin i Józef Jóźwiak. Stąd dalsze prace prowadziły do lepszego poznania wybranych.

Przybliżenie postaci Józefa Jóźwiaka rozpoczęto od wystawki przedstawiającej jego pracę zawodową w tej szkole, wykonania mapki pt.: Miejsca związane z patronem oraz drzewa genealogicznego rodziny Państwa Jóźwiaków. Następnie zorganizowano spotkanie całej społeczności szkolnej z byłymi uczniami Pana Jóźwiaka oraz jego dziećmi. W każdej klasie przygotowano kącik patrona, w holu szkolnym urządzono wystawkę portretów Pana Jóźwiaka wykonanych przez uczniów. Ten etap podobnie jak pierwszy zakończono głosowaniem, w wyniku którego, została wybrana osoba Pana Jóźwiaka. Osoba godna naśladowania dzięki osiągnięciom, z jakimi przeszła do historii w świadomości społeczności lokalnej.

Józef Jóźwiak urodził się dnia 13. 11. 1897 r. w Cisewie w powiecie Turek. Jego rodzicami byli: Stanisław i Helena (z domu Zielińska).

Do szkoły podstawowej uczęszczał w Koninie, po jej skończeniu w 1912 r. wstąpił do Gimnazjum Męskiego w Turku. W gimnazjum został członkiem nielegalnej Organizacji Harcerskiej, która 11 listopada 1918 roku, już jako zbrojny oddział pod dowództwem nauczyciela I. Konczkowskiego, rozpoczęła walki wyzwoleńcze i rozbrajanie Niemców
w Turku.

 W roku 1920 Józef Jóźwiak razem ze swym bratem Feliksem zgłosił się do oddziałów wysyłanych na front do walki z bolszewikami. Przebywał na terenie Łodzi, Brześcia nad Bugiem, w Kownie oraz na Podolu, Polesiu i Wołyniu. Po powrocie z frontu,
w styczniu 1921 roku otrzymał nominację na kierownika szkoły we wsi Biskupie, gmina Sławoszewek, gdzie pracował do 1927 roku. W szkole tej organizował od podstaw kursy dla analfabetów.

Pierwszego września 1927 roku przeniósł się na własną prośbę do Szkoły Podstawowej w Niedźwiadach i w tym samym roku (4 października) ożenił się z Stanisławą Zielińską – nauczycielką Szkoły Podstawowej w Piotrkowicach.

W roku 1929 otrzymał nominację na kierownika szkoły we wsi Wąsosze, gmina Piotrkowice, gdzie rozbudował szkołę, zorganizował straż pożarną i inne formy życia społecznego. Widząc niedostatek i nędzę dzieci, które uczęszczały do tej szkoły, udzielał ich rodzicom – robotnikom folwarcznym – rad i wskazówek, w jaki sposób mogą otrzymać większe wynagrodzenie za swoją ciężką pracę. W szkole w Wąsoszach przebywał do 1939 roku.

W 1939 roku został wraz z rodziną wysiedlony przez Niemców do Rzgowa koło Konina. Tam przez dłuższy czas ukrywał się, ponieważ był poszukiwany za wystąpienia przeciwko Hitlerowi. Chcąc wykarmić sześcioosobowa rodzinę, zatrudnił się jako pracownik fizyczny w cukrowni Zbiersk. Po dwóch latach otrzymał pracę w urzędzie gminy Rzgów.

Od 1941 roku razem z żoną prowadził tajne nauczanie dzieci
z okolicznych wsi. Nauczanie to jednak Państwo Jóźwiakowie przerwali, obawiając się represji Niemców w stosunku do rodzin uczonych dzieci.

Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Golinie, gdzie uczył do 1948 roku.

W 1949 roku otrzymał nominację na kierownika szkoły we wsi Koziegłowy, gmina Kleczew. Tu, tak jak i w poprzednich miejscach pracy jego pasją stała się praca społeczna i utrzymywanie jak najlepszych kontaktów z dziećmi i ich rodzicami.

W Szkole Podstawowej w Koziegłowach uczył biologii, fizyki i matematyki. Działał wytrwale i efektywnie, dążąc do coraz doskonalszego funkcjonowania szkoły, a co równie  ważne, dbał przy tym o jak najlepsze relacje uczniami i ich rodzicami.

Dzięki niemu zagospodarowano teren wokół szkoły, posadzono drzewa owocowe, wybudowano budynek gospodarczy i toalety dla potrzeb uczniów oraz wyżwirowano boisko szkolne. Założono także kółko sportowe, którego uczestnicy brali udział w licznych zawodach, m.in. w piłkę ręczną. W dużym stopniu przyczynił się do rozwoju kultury na wsi. Organizował życie towarzyskie: spotkania, pogawędki, zabawy choinkowe, bale karnawałowe i sylwestrowe, kino objazdowe. Wspólnie z Komitetem Rodzicielskim, na czele którego stał p. Przebieracz – kolega Jóźwiaka - organizował bale karnawałowe na wyspie na Jeziorze Koziegłowskim, podczas których urządzano loterie fantowe.

Dzięki jego zaangażowaniu dzieci często wyjeżdżały na wycieczki: do Anastazewa, Kazimierza Biskupiego, Konina, Poznania czy Warszawy. Poza tym w okresie działalności Józefa Jóźwiaka organizowano Igrzyska Harcerskie i pochody pierwszomajowe przez okoliczne wsie. Razem z żoną Jóźwiak prowadził kółko teatralne, którego uczestnicy jeździli z przedstawieniami do innych miejscowości.

Kochał przyrodę i zwierzęta. Zajmował się hodowlą pszczół, miał pasiekę a miodem obdarowywał każdego, kto się do niego o to zwrócił. Zapoczątkował hodowlę jedwabników – karmił je liśćmi morwy. Lubił pracę w rolnictwie, miał własną ziemię, na której uprawiał zboże i ziemniaki. Często pobliscy gospodarze pomagali mu przy obrabianiu ziemi, a on zapraszał ich na poczęstunek. Rozumiał rolników i ich ciężką pracę. Pomagał biednym rodzinom. Organizował zbiórki materialne a potem uczciwie rozdzielał zebrane dary pomiędzy biednych.

Za swą pracę w szkolnictwie otrzymał szereg odznaczeń ze Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz nadany przez Radę Państwa najbardziej dla niego cenny – „za szczególnie wyróżniającą pracę pedagogiczną ”– Krzyż Kawalerski – Polonia Restituta.

Za działalność poza szkolnictwem otrzymał odznaczenia od Związku Pszczelarzy Polskich i Ochotniczych Straży Pożarnych.

W 1962 roku odszedł na emeryturę.

Tuż przed śmiercią, został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Krzyżem   za udział w wojnie 1918 – 1921 roku oraz mianowany na wyższy stopień podoficerski.

Zmarł 5 września 1990 roku.

W procesie wyboru patrona, którego dokonywała cała szkolna społeczność sukcesywnie pojawiały się odpowiedzi na niełatwe pytania, z jakimi rozpoczynaliśmy prace z tym związane. Wdzięczna i życzliwa pamięć o Józefie Jóźwiaku pozwala sądzić, że przyczynił się on do wypracowania specyficznego klimatu naszej szkoły, który do dziś sprzyja rozwijaniu owocnej współpracy społeczności szkolnej i lokalnej. Towarzyszy nam również przekonanie, że Imię to będzie nieustannie stwarzać okazje do realizacji celów  w zakresie szeroko pojętego  wychowania patriotycznego. Chcemy, by dla całej społeczności szkolnej stanowił inspirację do wzrastania w postawie obywatelskiej i braterskiej. Wyrażamy też nadzieję, że tym samym uda się ocalić od zapomnienia człowieka, który we wspomnieniach ludzi jemu współczesnych zapisał się jako ten, który niósł przesłanie - Być zawsze dla innych, nigdy nie szukać siebie (…)